خداوند به حضرت داوود (علیه‌السلام) وحی فرمود:

ای داوود! آنچه را می‌گویم از من بشنو؛

هرکس به سوی من بیاید در حالیکه از گناهانش خجالت می‌کشد، او را می‌بخشم و از حافظة او هم بیرون می‌کنم (تا دیگر خجالت نکشد).

ای داوود! هر کس یک عمل خیر به خاطر من انجام دهد، او را وارد بهشت می‌کنم.

داوود عرض کرد: خداوندا! آن عمل خیر چیست؟

خداوند فرمود: بردن غم از دل بنده‌ی مسلمان.

داوود عرض کرد: خداوندا!پس سزاوار است کسی که تو را شناخت امیدش را از تو قطع نکند.

حدیث قدسی